Marie Laurencin schilderde lesbische vrouwen in dromerige schilderijen vol pasteltinten. Toch werd de vrouwenliefde in haar schilderijen nauwelijks opgemerkt in haar eigen tijd. Waarom wordt de vrouwenliefde in haar schilderijen pas nu opgemerkt?
Romeo en Julia zijn misschien wel het beroemdste liefdeskoppel uit de geschiedenis. Romeo onder een balkon smachtend naar zijn verboden liefde Julia. Is er een romantischer beeld? Jaarlijkse trekken miljoenen mensen naar Verona om het balkonnetje met eigen ogen te bekijken, wetende dat Julia een fictief figuur is uit een toneelstuk van William Shakespeare. Het balkonnetje in Verona is zelfs pas honderden jaren nadat Shakespeare het verhaal schreef, gebouwd. De Franse kunstenaar Marie Laurencin schilderde haar eigen romantische balkon in 1916. In zachte pastelkleuren reikt de ‘Julia’ van Laurencin een bloem aan haar aanbidder. Maar onder het balkon in Laurencins schilderij staat geen Romeo, maar een prinses op het witte paard.



Marie Laurencin
Marie Laurencin werd geboren in Parijs en werd initieel opgeleid tot porseilenschilder. Later leerde ze schilderen op de Académie Humbert, waar Georges Braque en Francis Picabia haar klasgenoten waren. Tegenwoordig wordt Laurencin daarom vaak herinnerd als de vrouwelijke kunstenaar in de kunstkring rondom Picasso en Braque. Ze ontmoette hier ook de dichter Guillaume Appollinaire, met wie ze 6 jaar getrouwd was. Toch zijn haar schilderijen zeker niet kubistisch. Haar feeërieke doeken vol zacht rose, paars en blauwtinten doen eerder denken aan de fêtes galantes van Watteau of de danseresje van Edgar Degas.
Marie Laurencin creëerde een dromerige werelden vol dansende vrouwen. In ‘Vrouwen in het bos” heeft ze de bomen vervaagd tot groene vlekken. Dieren en mensen leven in volledige harmonie. Maar wat doet het roze gordijn, een symbool voor verhulling, midden in de natuur? En waarom zijn er in de paradijswerelden van Laurencin alleen maar vrouwen?



Queer
We weten dat Marie Laurencin in haar leven zowel relaties met mannen en vrouwen aanging. Ze had een relatie met modeontwerpster Nicole Groult, die voor een een gedichtje schreef over vogels “Je ogen zijn als sialia’s [blauwe vogels, red.], je borsten zijn als witte vogels en je hart is een zeldzame vogel”. Vanwege het gedicht symboliseerde Laurencin haar liefde voor Groult in vogels. In Vrouw met een duif zien we Groult teder haar kin op Laurencins schouder leggen, terwijl een witte vogel op haar arm zit.
Ook in andere schilderijen is de vrouwenliefde van Laurencin te zien. Een kusje op de wang in de Kus en een hand op de schouder in Les Désguisés, opnieuw met een witte vogel. Maar in eigen haar tijd werd de lesbische verwijzing niet gezien. De vrouwen pasten binnen de droomwerelden en de fêtes galantes, die Laurencin creëerde. Hoewel overal dus affectie tussen vrouwen in haar schilderijen te zien is, zagen tijdgenoten dit niet als aanstootgevend of seksueel. Met hedendaagse ogen is het echter bijna niet mogelijk om de schilderijen van Laurencin niet als afbeeldingen van vrouwenliefde te zien.



Beroemd en vergeten
Laurencins eigen stijl met pastelkleuren was geliefd bij het Parijse publiek. In de jaren 20 had Laurencin tientallen solotentoonstellingen. Vogue schreef lovend over haar werk: “Haar schilderijen hangen in bijna ieder museum en geen enkele privécollectie is compleet zonder één schilderij van Laurencin.” Financieel ging het haar voor de wind. Ze kocht een huis en liet zich inhuren voor portretten. In de jaren 30 was ze een echte celebrity. Samen met Anna de Noailles en Colette stond ze in het tijdschrift Vu met het onderschrift ‘de drie beroemdste vrouwen van Frankrijk’.
Toch raakte het werk vanaf Laurencin na haar dood in 1956 in de vergetelheid. Vaak werd ze alleen nog genoemd vanwege haar aanwezigheid in de omgeving van Picasso of haar relatie met Guillaume Apollinaire. Pas de laatste jaren zijn er weer veel tentoonstelling met haar werk. Haar werk wordt gewaardeerd vanwege haar geheel eigen stijl, maar ook omdat ze lesbische vrouwen schilderde. Hiermee was Marie Laurencin haar tijd ver vooruit.
The post Vrouwenliefde in de schilderijen van Marie Laurencin appeared first on KunstVensters.